ภูเขาคินาบาลู Kinabalu
เป็นภูเขาในประเทศมาเลเซีย ซึ่งเป็นจุดที่สูงที่สุดของเกาะบอร์เนียว รัฐซาบาห์ ประเทศมาเลเซีย
ด้วยความสูง 4,095 เมตร ความหลากหลายทางชีวภาพ ธรณีวิทยาและสภาพอากาศที่เป็นเอกลักษณ์
รวมถึงพันธุ์พืชเฉพาะถิ่นหลายชนิด รวมถึงพืช และกล้วยไม้จำนวนมาก ซึ่งได้รับการคุ้มครองโดย
อุทยานแห่งชาติคินาบาลู ตั้งอยู่ที่ปลายสุดด้านตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะ ในรัฐซาบาห์
ถูกค้นพบโดย Hugh Low และ John Whitehead
Hugh Low - เซอร์ ฮิวจ์ โลว์ นักธรรมชาติวิทยาในอาณานิคมอังกฤษ เขาขึ้นสู่ยอดเขาคินาบาลู
เป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2394 ยอดเขาที่สูงที่สุดของคินาบาลูและลำธารลึกทางด้านเหนือของภูเขา
ได้รับการตั้งชื่อตามเขา
John Whitehead - จอห์น ไวท์เฮด เป็นนักสำรวจ นักธรรมชาติวิทยา และนักสะสมตัวอย่าง
ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เขาเป็นบุคคลแรกที่ได้รับการรับรองว่า
สามารถพิชิตยอดเขาคินาบาลูได้ โดยเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2431
ที่นี่เป็นยอดเขาที่สูงเป็นอันดับสามของโลกที่อยู่บนเกาะ
ภูเขาและบริเวณโดยรอบเป็นหนึ่งในแหล่งทางชีววิทยาที่สำคัญที่สุดในโลก โดยมีพืชประมาณ
5,000 ถึง 6,000 สายพันธุ์ นก 300 กว่าสายพันธุ์ และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมากกว่า 100 สายพันธุ์
ซึ่งมากกว่าในยุโรปและอเมริกาใต้ทางตอนเหนือ ดังนั้นจึงเป็นหนึ่งในแหล่งทางชีววิทยาที่สำคัญของโลก
ในบรรดาสัตว์ป่าที่อุดมสมบูรณ์นี้มีสายพันธุ์ที่มีชื่อเสียง เช่น พืช Rafflesia ดอกราฟเฟิลเซียขนาดยักษ์
ที่มีชื่อเสียง สัตว์ที่เป็นสัญลักษณ์มากที่สุดก็คืออุรังอุตัง
ภูเขาคินาบาลูได้รับสถานะเป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโก้ เป็นแหล่งมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโก้
ในบริเวณที่เรียกว่าอุทยานคินาบาลู
ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 750 ตารางกิโลเมตร มียอดที่ราบสูงกว้างใหญ่ซึ่งมียอดเขาสองสามยอดยื่นออกมา
รวมถึงยอดเขาโลว์ส (4,095 ม.) ยอดเขาวิกตอเรีย (4,091 ม.) ยอดเขาเซนต์จอห์น (4,091 ม.)
ยอดเขาคิงเอ็ดเวิร์ด (4,091 ม.) , Donkey's Ears (4,048 ม.), Ugly Sister Peak (4,032 ม.),
ยอดเขา St. Alexandra (3,998 ม.), ยอดเขา Oyayubi Iwu (3,976 ม.) และยอดเขาทางใต้ (3,922 ม.)
มีชื่อเสียงในด้านพืชพรรณอันเขียวชอุ่มและความหลากหลายทางชีวภาพ โดยมีพืชจากเทือกเขาหิมาลัย ออสตราเลเซียน
และอินโด-มาเลเซีย
อุทยานแห่งชาติคินาบาลูก่อตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2507 บนพื้นที่ 754 ตารางกิโลเมตร และภูเขาโดยรอบรวมอยู่ในพื้นที่
1,399 ตารางกิโลเมตรในอุทยานแห่งชาติบันจารันคร็อกเกอร์ในปี พ.ศ. 2527
สูงเป็นอันดับสามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รองจากคากาโบราซี ในเมียนมาร์ และปุนจักจายา ในอินโดนีเซีย
